Λεϊσμανίαση στους σκύλους

Επιτέλους διακοπές! Όμως η προσμονή για μεγάλες βόλτες στην παραλία και δροσερά καλοκαιρινά βράδια μετατρέπεται γρήγορα σε πανικό όταν οι ιδιοκτήτες μαθαίνουν για πρώτη φορά για τη φοβερή λεϊσμανίαση στους σκύλους. Διαβάστε σε αυτό άρθρο όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη νόσο.

Πόσο επικίνδυνη είναι η λεϊσμανίαση στα σκυλιά;

Δυστυχώς, η λεϊσμανίαση είναι μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο μέσα σε δώδεκα μήνες, αν δεν αντιμετωπιστεί.

Όσο νωρίτερα αναγνωριστεί η λοίμωξη, τόσο καλύτερες είναι οι πιθανότητες για τον πάσχοντα σκύλο, αλλά η λεϊσμανίαση δεν θεραπεύεται. Ωστόσο, με τη σωστή (δια βίου) θεραπεία, ο σκύλος μπορεί ακόμα να ζήσει πολλά ευτυχισμένα χρόνια.

Συμπτώματα: Ποια είναι τα κύρια σημάδια της νόσου;

Το δύσκολο με τη λεϊσμανίαση στους σκύλους είναι η μακρά περίοδος επώασης. Τα πρώτα σημάδια της νόσου εμφανίζονται μερικές φορές χρόνια μετά τη μόλυνση με το παθογόνο Leishmania infantum. Υπάρχει επίσης μεγάλος αριθμός διαφορετικών στελεχών της λεϊσμανίασης, τα οποία οδηγούν σε διαφορετικές εκδηλώσεις και κλινικά συμπτώματα.

Τα πιο σημαντικά συμπτώματα είναι

• απάθεια, νωθρότητα και χωλότητα
• απώλεια βάρους
• διάρροια
• φολιδωτό δέρμα (ιδίως στα αυτιά και γύρω από τα μάτια)
• πυρετός (σε εξάρσεις)
• απώλεια όρεξης
• απώλεια μαλλιών
• παθήσεις των ματιών
• υπερβολική ανάπτυξη νυχιών

Διάγνωση: Πώς μπορεί να ανιχνευθεί η λεϊσμανίαση σε σκύλους;

Η επιτυχία της θεραπείας για τη λεϊσμανίαση στους σκύλους εξαρτάται πρωτίστως από την έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Έτσι, εάν το κατοικίδιό σας παρουσιάζει τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω, συμβουλευτείτε άμεσα έναν κτηνίατρο.

Εάν ο κτηνίατρος υποπτεύεται λεϊσμανίαση μετά από γενική κλινική εξέταση και πολλές ερωτήσεις στον ιδιοκτήτη, θα πραγματοποιήσει εξέταση αίματος για την ανίχνευση του παθογόνου παράγοντα.

Σημαντικό: Τα ζώα που έχουν εισαχθεί από νότιες χώρες θα πρέπει να εξετάζονται προληπτικά για λεϊσμανίαση. Έτσι μπορείτε να αναγνωρίσετε και να θεραπεύσετε μια πιθανή λοίμωξη σε πρώιμο στάδιο.

Θεραπεία: Τι επιλογές θεραπείας υπάρχουν;

Εάν ο κτηνίατρός σας έχει διαγνώσει τον σκύλο σας με λεϊσμανίαση, η θεραπεία θα πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό. Η θεραπεία επικεντρώνεται κυρίως στην ανακούφιση των συμπτωμάτων με την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού ή την αναστολή της ανάπτυξης των παθογόνων μικροοργανισμών.

Δυστυχώς, κανένα από τα φάρμακα που είναι διαθέσιμα μέχρι σήμερα δεν μπορεί να θεραπεύσει πλήρως τη λεϊσμανίαση. Συνεπώς, η δια βίου θεραπεία με τις κατάλληλες δραστικές ουσίες είναι αναπόφευκτη και επιφέρει αντίστοιχα υψηλό κόστος. Αν και τα ίδια τα φάρμακα δεν είναι υπερβολικά ακριβά – μια συσκευασία αλλοπουρινόλης, για παράδειγμα, κοστίζει περίπου 20 ευρώ – πρέπει να χορηγούνται για το υπόλοιπο της ζωής του σκύλου.

Δυστυχώς, οι πολλές παρενέργειες που σχετίζονται με τη φαρμακευτική αγωγή είναι εξίσου αναπόφευκτες.

Τα πιο γνωστά φάρμακα για τη θεραπεία της λεϊσμανίασης στους σκύλους και οι πιο συχνές παρενέργειές τους είναι τα εξής:

Ο κτηνίατρος θα σας συμβουλεύσει επίσης να αλλάξετε τη διατροφή του σκύλου σας. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της θεραπείας με τη δραστική ουσία αλλοπουρινόλη συνιστάται δίαιτα χαμηλή σε πρωτεΐνες.

Σημείωση: Η επιλογή μιας κατάλληλης διαιτητικής τροφής μπορεί να υποστηρίξει τις φυσικές σωματικές λειτουργίες του σκύλου σας. Λάβετε υπόψη, ωστόσο, ότι οι διαιτητικές τροφές δεν μπορούν ούτε να θεραπεύσουν ούτε να προλάβουν ασθένειες. Επίσης, θα πρέπει πάντα να συμβουλεύεστε τον κτηνίατρό σας για τη σωστή διατροφή του σκύλου σας. Μπορείτε να βρείτε ειδικές διαιτητικές τροφές στο ηλεκτρονικό κατάστημα της zooplus.

Πρόγνωση: Ποιες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης από τη λεϊσμανίαση;

Δυστυχώς, ένας σκύλος που έχει μολυνθεί από λεϊσμανίαση δεν μπορεί να θεραπευτεί. Η θεραπεία αποσκοπεί στην όσο το δυνατόν καλύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων. Ο σκύλος βέβαια μπορεί ακόμα και τότε να έχει μια μακρά και ευτυχισμένη ζωή.

Ωστόσο, εάν η λεϊσμανίαση δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές: Τα νεφρά συχνά παρουσιάζουν φλεγμονή, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια. Επομένως, τα προσβεβλημένα ζώα συνήθως πεθαίνουν μέσα σε περίπου δώδεκα μήνες.

Αιτίες: Πώς μολύνονται τα σκυλιά με λεϊσμανίαση;

Τα μονοκύτταρα παράσιτα του αίματος Leishmania infantum είναι η αιτία της λεϊσμανίασης στους σκύλους. Μεταδίδονται συνήθως με τσίμπημα από μολυσμένες σκνίπες .

Οι σκνίπες αυτές βρίσκονται κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου, ιδίως στην Ισπανία, τη νότια Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Ωστόσο, λόγω της κλιματικής αλλαγής, έχονυ καταφέρει να εξαπλωθούν και σε περιοχές που προηγουμένως δεν ήταν συνηθισμένες, όπως  Ελβετία και Βάδη-Βυρτεμβέργη.

Μετά τη μόλυνση, το παράσιτο φωλιάζει σε κύτταρα ιστών (μακροφάγα/φαγοκύτταρα). Εκεί πολλαπλασιάζονται και προσβάλλουν σταδιακά τους λεμφαδένες, τη σπλήνα, τον μυελό των οστών, το ήπαρ και άλλα όργανα του ζώου.

Άλλοι τρόποι μετάδοσης

Ωστόσο, η λεϊσμανίαση μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω της μετάγγισης αίματος ή της επαφής με μολυσμένο ζώο. Αυτό συμβάινει μόνο σε περιπτώσεις που ο σκύλος έχει ήδη ανοιχτό τραύμα στο δέρμα και αυτό έχει έρθει σε άμεση επαφή με έλκη ή συρίγγια άρρωστων σκύλων.

Προσοχή: Η λεϊσμανίαση μπορεί να μεταδοθεί και στον άνθρωπο τόσο μέσω τσιμπήματος από σκνίπα όσο και μέσω μετάδοσης από μολυσμένο ζώο. Τα μικρά παιδιά κάτω των δύο ετών ή τα άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα διατρέχουν αρκετά υψηλό κίνδυνο.

Πρόληψη: Πώς μπορώ να προλάβω τη λεϊσμανίαση σε σκύλους;

Όταν ταξιδεύετε σε περιοχές με τέτοιες σκνίπες, ο σκύλος σας θα πρέπει να προστατεύεται από τα τσιμπήματα. Υπάρχουν διάφορα προϊόντα που έχουν σχεδιαστεί για αυτή τη χρήση ακριβώς. Όταν τα αγοράζετε, θα πρέπει να αναζητάτε αυτπά με απωθητική δράση κατά των φλεβοτόμων σκνιπών.

Δεδομένου ότι οι σκνίπες είναι πιο ενεργές κατά το σούρουπο και τη νύχτα, αξίζει να προστατεύσετε το κατάλυμά σας με κουνουπιέρες. Αν και δεν είναι και η πιο πρακτική λύση, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι προστατεύεστε καλύτερα και από τα αιμοβόρα παράσιτα.

Εμβόλιο κατά της λεϊσμανίασης στους σκύλους

Δεν υπάρχει εμβόλιο που να προλαμβάνει τη μόλυνση από το παράσιτο Leishmania. Ωστόσο, από το 2011 έχει εγκριθεί ένα εμβόλιο που μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο ενεργού μόλυνσης και νόσου λεϊσμανίασης.

Πριν από τον εμβολιασμό, ο κτηνίατρος πρέπει να αποκλείσει μια προηγουμένως μη ανιχνευθείσα λοίμωξη από το παράσιτο Leishmania. Εάν το αποτέλεσμα της εξέτασης αίματος είναι αρνητικό, μπορεί να γίνει ο πρώτος εμβολιασμός. Στη συνέχεια, πρέπει να τον επαναλάβετε δύο φορές ανά τρεις εβδομάδες και να τον ανανεώνετε ετησίως από εκεί και πέρα.

Το εμβόλιο αυτό δεν βασικό και πρέπει να γίνεται μόνο σε σκύλους που ταξιδεύουν τακτικά σε περιοχές όπου πηγαίνουν φλεβοτόμες σκνίπες ή ζουν μόνιμα εκεί.

Δεδομένου ότι το εμβόλιο προστατεύει μόνο από μια σοβαρή ασθένεια και όχι από την ίδια τη μόλυνση, η πιο σημαντική προφύλαξη εξακολουθεί να είναι η προστασία του σκύλου από τα τσιμπήματα της σκνίπας.