© creativenature.nl / stock.adobe.com
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο νυκτόβιος κιτρινολαίμης ποντικός είναι ένα σχεδόν άγνωστο είδος τρωκτικών, το οποίο δε συναντάται συχνά σε περιοχές, όπου ζουν άνθρωποι. Μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε διάκριση μεταξύ του κιτρινολαίμη ποντικού (Apodemus Flavicollis) και του ποντικού του δάσους (Apodemus sylvaticus), ενώ πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για το ίδιο είδος.
Εκ πρώτης όψεως και τα δύο είδη μοιάζουν πολύ, σε σημείο που θα μπορούσε κανείς να τα μπερδέψει. Όπως όλα τα είδη της οικογένειας Μυίδαι (Muridae), έτσι και αυτά έχουν χαρακτηριστικά μεγάλα μάτια και αυτιά, δυνατά πίσω πόδια κατάλληλα για άλματα και μια μακριά ουρά, που χρησιμεύει για να διατηρούν την ισορροπία τους. Η πλάτη τους έχει έντονο ωχροκίτρινο έως καφεκόκκινο χρώμα, ενώ η κοιλιά λευκό-γκρι χρώμα. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον ποντικό του δάσους, ο κιτρινολαίμης ποντικός έχει μια χαρακτηριστική κίτρινη «χαίτη», αυτιά που θυμίζουν μεγάλες σακούλες και το χρώμα του τριχώματός του είναι πλούσιο σε αντιθέσεις. Γενικά, είναι πιο μεγαλόσωμος από τον ποντικό του δάσους και τα ενήλικα ζώα φτάνουν σε βάρος μισή πλάκα σοκολάτας.
© Anna Kravchuk / stock.adobe.com
Αν έχει τύχει να δείτε δίπλα δίπλα έναν κιτρινολαίμη ποντικό και έναν ποντικό του δάσους, θα γνωρίζετε ήδη ότι ο κιτρινολαίμης ποντικός έχει μια πιο δυναμική και επιβλητική συμπεριφορά απ’ ότι ο ποντικός του δάσους. Αυτό οφείλεται στο διαφορετικό τρόπο ζωής των δύο ειδών. Και τα δύο αυτά τρωκτικά ζουν σε δάση και αλσύλλια, αλλά ο ποντικός του δάσους είναι λιγότερο απαιτητικός και συνεπώς αποικίζει σχεδόν σε όλους τους οικότοπους, ενώ ο κιτρινολαίμης ποντικός ζει συνήθως σε πολύ πράσινες δασικές εκτάσεις και έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις, όσον αφορά το περιβάλλον και τις συνθήκες αυτού. Ζει κυρίως σε πυκνά δάση οξιάς και βελανιδιάς. Ο ποντικός του δάσους σκάβει μόνος του λαγούμια χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, ενώ ο κιτρινολαίμης ποντικός είναι αρκετά τεμπέλης για να σκάψει και έτσι βασίζεται σε ήδη υπάρχουσες τρύπες π.χ. κάτω από ρίζες δέντρων και κουφάλες παλαιών δέντρων.
Όταν εκτρέφει τα μικρά της, η θηλυκή «ποντικίνα» χρειάζεται μια διατροφή πλούσια σε ενέργεια, όπως π.χ. βελανίδια, κάρυα οξιάς και φουντούκια. Αν βρει μια περιοχή που είναι κατάλληλη για τις ανάγκες της, θα την υπερασπιστεί σθεναρά από άλλους θηλυκούς ποντικούς. Δεδομένου ότι ο κοκκινολαίμης ποντικός έχει λίγες εναλλακτικές λύσεις λόγω των υψηλών απαιτήσεών του, δε θα διστάσει χάριν της σωματικής υπεροχής του να απομακρύνει από την περιοχή του τον ανταγωνιστικό, αλλά ευέλικτο ποντικό του δάσους. Συνεπώς, αυτά τα δύο είδη δεν μπορούν να συνυπάρχουν στη φύση, και επομένως η μόνη επιλογή είναι να ζουν μακριά το ένα από το άλλο.
Στο σημερινό πολιτιστικό τοπίο, ο κιτρινολαίμης ποντικός επηρεάζεται όλο και περισσότερο από την εκτεταμένη καταστροφή των δασών. Τα υπάρχοντα δάση συρρικνώνονται σε μερικά εκτάρια και χωρίζονται, καθώς ανάμεσά τους παρεμβάλλονται χωράφια, λιβάδια και δρόμοι. Πρόσφατες μελέτες προσπαθούν να διαπιστώσουν κατά πόσο αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν την επιβίωση του κιτρινολαίμη ποντικού και κατά πόσο απειλείται με εξαφάνιση ο πληθυσμός του στη Δυτική Ευρώπη.
