Αγγλικό Μπουλντόγκ (English Bulldog)

Έχει άγρια έκφραση, είναι τεμπέλης και ροχαλίζει – όχι ακριβώς αυτό που θα περιγράφαμε ως το «σύντροφο των ονείρων» μας. Ωστόσο, με τη χαρακτηριστική γοητεία του, την αίσθηση του χιούμορ και τον αξιαγάπητο, ελαφρώς αδέξιο τρόπο, με τον οποίο κινείται, το Αγγλικό Μπουλντόγκ κατακτά καρδιές γρήγορα.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα

Πράγματι η εξωτερική εμφάνιση αυτών των καθαρόαιμων σκύλων δεν φαίνεται να ταιριάζει καθόλου με το χαρακτήρα τους. Η χοντροκομμένη σωματική διάπλαση και η δύσθυμη έκφρασή τους έρχεται σε αντίθεση με το φιλικό και κοινωνικό χαρακτήρα τους. Κατά τη συναναστροφή με τους ανθρώπους του το στιβαρό Μπουλντόγκ δείχνει μάλιστα και την πολύ ευαίσθητη, μερικές φορές τρυφερή πλευρά του. Στον πολύ απότομο τόνο του αφεντικού του αντιδρά με εξαιρετική ευαισθησία και κατά συνέπεια, μπορεί να συμπεριφερθεί επίσης πολύ πεισματάρικα. Παρ’ όλο που τα Μπουλντόγκ είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι σκύλοι, που δένονται πολύ με τους ανθρώπους τους, είναι παράλληλα πολύ ξεροκέφαλα. Καμιά φορά το Μπουλντόγκ αγνοεί εντολές, οι οποίες δίνονται με πολύ απότομο τόνο ή εντολές, το νόημα των οποίων δεν είναι εύκολα αντιληπτό από τα ίδια. Σε αυτό το πλάισιο, η αυστριακή λέσχη για Μπουλντόγκ γράφει ότι οι σκύλοι μπορούν να εκπαιδευτούν καλά, εάν ληφθεί υπόψη ότι δεν τους αρέσει η άνευ όρων υπακοή.

Ωστόσο, εάν έχετε κατακτήσει την καρδιά ενός Μπουλντόγκ και του δείξετε το δρόμο με μια συνεπή, αλλά στοργική εκπαίδευση, αυτό αποδεικνύεται ένας ιδιαίτερα ευπειθής και καλά εκπαιδεύσιμος σκύλος, παρά την ισχυρογνωμοσύνη του. Χάρη στην καλόψυχη και ήρεμη φύση του χαρακτήρα του, το Μπουλντόγκ είναι στις μέρες μας ένας δημοφιλής οικογενειακός σκύλος, τον οποίο μπορεί εύκολα να πάρει κανείς παντού μαζί του – είτε πρόκειται για δείπνο σε εστιατόριο είτε για διανυκτέρευση σε ένα ξενοδοχείο. Τα Μπουλντόγκ αγαπούν πολύ τα παιδιά και ως εκ τούτου, ενδείκνυνται ιδανικά ως κατοικίδια ζώα σε οικογένειες με παιδιά. Καλό θα ήταν τα παιδιά να είναι λίγο μεγαλύτερα ηλικιακά, διότι κατά το παιχνίδι μπορεί να τύχει, ο βαρύς και δυνατός σκύλος να υποτιμήσει καμιά φορά την τεράστια δύναμή του και να πέσει ακούσια πάνω τους. Ωστόσο, από μόνο του ένα Μπουλντόγκ δεν θα έμπαινε καν στην ιδέα να παίξει ανέμελα, διότι τα Αγγλικά Μπουλντόγκ τείνουν να είναι τεμπέλικα. Σε αντίθεση με τους σκύλους Δαλματίας ή τα Κόλεϊ των Συνόρων, μετά δυσκολίας θα χοροπηδήσουν από μόνα τους μπροστά από τους ανθρώπους τους και θα δείξουν ότι επιθυμούν να κινηθούν. Έτσι απαιτούνται μερικά κίνητρα και η τέχνη της πειθούς, προκειμένου να τα δελεάσετε να βγουν από το ζεστό καλαθάκι τους.

Εάν ο σκύλος αυτός, που μοιάζει με «γουρούνι», το πάρει αρχικά μέσα του απόφαση, αφοσιώνεται τις περισσότερες φορές με τέτοιο μεγάλο ενθουσιασμό, που δεν θέλει να σταματήσει να παίζει. Ο μεγάλος ζωγράφος σκύλων και κυνολόγος Richard Strebel, ο οποίος ήταν μάλιστα και ο ίδιος εκτροφέας σκύλων Μπουλντόγκ, περιέγραψε πολύ εύστοχα πάνω από 100 χρόνια πριν αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Μπουλντόγκ:

«Τα βασικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα ενός Μπουλντόγκ είναι η καλοψυχία με μια συγκεκριμένη απάθεια, αλλά και τα δύο χαρακτηριστικά μόνο για όσο διάστημα δεν συμβαίνει τίποτα τριγύρω του που θα μπορούσε να ξυπνήσει τα βαθιά κρυμμένα πάθη του. Εδώ υπάρχει μια προφανής αντίφαση, που δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με άλλο τρόπο, παρά με το να πούμε ότι η απάθεια και το πάθος συνυπάρχουν ξαφνικά μαζί. Στο ξέσπασμα του πάθους του εμφανίζει μια τεράστια επιμονή, εξίσου όπως και όταν θέλει κάτι πολύ έντονα.»

Πιθανόν αυτή ακριβώς η αντίφαση καθιστά τη φύση του χαρακτήρα ενός Μπουλντόγκ τόσο χαρακτηριστική και αξιαγάπητη. Άγριο και αποφασισμένο στην έκφραση, αλλά πολύ καλόψυχο και αξιόπιστο στη συμπεριφορά του. Χαλαρό και απαθές, αλλά ταυτόχρονα δραστήριο και παθιασμένο, με το που κάτι του κεντρίσει την προσοχή.

Ιστορία και Εκτροφή

Εάν κοιτάξουμε την ιστορία του Αγγλικού Μπουλντόγκ, γίνεται γρήγορα αντιληπτό, από που προκύπτει αυτή η φαινομενική αντίφαση στη φύση του χαρακτήρα του. Σχεδόν καμιά άλλη φυλή σκύλων δεν έχει βιώσει μια τόσο μεγάλη αλλαγή στην πορεία της ιστορίας της, όπως το Μπουλντόγκ. Εν συντομία: ο σκύλος που εκτρέφονταν κάποτε ως επιθετική «πολεμική μηχανή», που στέκονταν θαρραλέα απέναντι σε κάθε μάχη, θεωρείται πλέον ένας αφοσιωμένος, ευαίσθητος οικογενειακός σκύλος, που απεχθάνεται τη βία.

Αλλά ας πάμε πρώτα πίσω στις ρίζες του: η εμφάνιση αυτής της φυλής σκύλων χρονολογείται ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., όταν οι Φοίνικες έφεραν τους Μολοσσούς τους στα βρετανικά νησιά για εμπορικούς σκοπούς και τους διασταύρωσαν με τους ντόπιους μεγαλόσωμους μολοσσοειδείς σκύλους… Το 13ο αιώνα γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία αναφορά σε σκύλους με το όνομα “Bonddog” ή “Bolddog”. Το έτος 1209 οι ατρόμητοι σκύλοι πρέπει να ήρθαν αντιμέτωποι σε μάχη με δύο ταύρους. Οι σκύλοι εντυπωσίασαν με την τολμηρή φύση του χαρακτήρα τους και τη δύναμη, με την οποία πάλεψαν. Για το λόγο αυτό, σύντομα άρχισαν να χρησιμοποιούνται τακτικά ως σκύλοι «που δάγκωναν ταύρους», γνωστοί και ως “Bullenbeißer”. Η μάχη με ταύρους κατέστησε τους δυνατούς αυτούς σκύλους ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και εν τέλει τους προσέδωσε το όνομα της φυλής «Μπουλντόγκ», το οποίο ισχύει ακόμη και σήμερα. Ιδίως από το 16ο έως το 18ο αιώνα, το «κυνήγι του ταύρου», γνωστό ως “Bull Baiting”, ήταν μια δημοφιλής κοινωνική εκδήλωση στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο λαός στοιχημάτιζε συχνά μεγάλα ποσά. Σύντομα οι περιζήτητες μάχες των σκύλων κατά των ταύρων επεκτάθηκαν και ενάντια σε άλλα μεγάλα ζώα, όπως αρκούδες, πιθήκους ή και λιοντάρια. Εκείνη την εποχή ήταν δημοφιλείς ακόμη και οι κυνομαχίες, όπου δύο σκύλοι μάχονταν μεταξύ τους. Το Μπουλντόγκ θεωρούνταν εκείνη την εποχή αμιγώς ως ένας σκύλος-μαχητής, κατά την εκτροφή του οποίου όλα περιστρέφονταν γύρω από χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που θα του ήταν χρήσιμα στη μάχη. Ενώ θα έπρεπε να είναι έντονο το θάρρος και η επιθετικότητά του, όσον αφορά στη φύση του χαρακτήρα του, στην εξωτερική του εμφάνιση δόθηκε μεγάλη σημασία σε ένα ευρύ σαγόνι και μια όσο το δυνατόν τραβηγμένη προς τα πίσω μύτη, προκειμένου να διευκολύνεται η αναπνοή κατά την διάρκεια του δαγκώματος των ταύρων.

Όταν το 1835 απαγορεύτηκαν από την κυβέρνηση οι φρικτές κυνομαχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Μπουλντόγκ στερήθηκε το βασικό λόγο εκτροφής του. Ως εκ τούτου, ο άλλοτε δημοφιλής κυνομάχος εξαφανίστηκε σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από το προσκήνιο. Πιθανόν αυτή η φυλή να είχε εκλείψει τελείως, εάν δεν υπήρχαν τότε άνθρωποι, οι οποίοι πίσω από το προσωπείο του εκτρεφόμενου κυνομάχου διέκριναν τον ευπροσάρμοστο και αξιαγάπητο χαρακτήρα του Μπουλντόγκ, χαρακτηριστικά τα οποία ήταν το επίκεντρο των νέων προσπαθειών εκτροφής του. Έτσι στα μέσα του 19ου αιώνα ξεκίνησε η εκτροφή ενός νέου τύπου Μπουλντόγκ, που θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από φιλικότητα και ηρεμία, και να αποκλίνει από μαχητικότητα και επιθετική συμπεριφορά. Το 1864 η νεοσύστατη «Λέσχη Μπουλντόγκ» παρουσίασε ένα πρώτο πρότυπο φυλής. Παρ’ όλο που η λέσχη διαλύθηκε και πάλι σύντομα, οι βασικές αρχές αυτού του προτύπου συνέχισαν να υφίστανται στη λέσχη “Bulldog Club Incorporated”, που ιδρύθηκε το 1875 και από εκείνη τη χρονική στιγμή καθόρισε την εκτροφή του Αγγλικού Μπουλντόγκ. Χάρη στην επιδέξια επιλεκτική αναπαραγωγή, οι εκτροφείς πέτυχαν να διαμορφώσουν από τον άλλοτε κυνομάχο έναν κοινωνικό και αξιαγάπητο οικογενειακό σκύλο, ο οποίος γνώρισε σύντομα μεγάλη δημοτικότητα ακόμη και σε ιδιωτικά νοικοκυριά. Το ευπροσάρμοστο Μπουλντόγκ με τη χαρακτηριστική εμφάνιση έγινε σκύλος συντροφιάς της βρετανικής ελίτ και εν τέλει κατά κάποιο τρόπο εθνικός σκύλος της Μεγάλης Βρετανίας.

Δυστυχώς κατά το επόμενο διάστημα η φυλή Μπουλντόγκ οδηγήθηκε σε ακραία υπερ-εκτροφή. Υπερβολικά χαρακτηριστικά, όπως υπερβολικά μεγάλα κεφάλια, πολύ κοντές μύτες, εξαιρετικά ζαρωμένα πρόσωπα και πολύ κοντά πόδια οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και στις λεγόμενες «βασανιστικές εκτροφές», κατά τις οποίες τα ζώα εκτρέφονταν επιλεκτικά με οποιοδήποτε κόστος για την υγεία τους. Εκτός από αναπνευστικά προβλήματα και προβλήματα γονιμότητας, οι φαρδιοί ώμοι, τα μεγάλα κεφάλια και τα στενά ισχία οδήγησαν στο να μην είναι πλέον εφικτή μια φυσιολογική γέννα στις περισσότερες σκυλίτσες, που εκτρέφονταν με τέτοιο τρόπο. Η καισαρική τομή αυξήθηκε σε ποσοστό άνω του 80 τοις εκατό.

Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτή η ακραία και «βασανιστική» εκτροφή, ο ηγετικός κυνολογικός όμιλος του Ηνωμένου Βασιλείου – παρά τις μαζικές διαμαρτυρίες εκ μέρους πολλών καθιερωμένων εκτροφέων – έθεσε το 2009 ένα νέο πρότυπο. Σύμφωνα με αυτό, η υγεία και η ευεξία των σκύλων θα πρέπει να βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο της εκτροφής των Μπουλντόγκ. Αυτό το πρότυπο υιοθετήθηκε από την FCI τον Οκτώβριο του 2010 και ισχύει έως σήμερα.

Εμφάνιση

Το τεράστιο κεφάλι με κοντό ρύγχος, ο ευρύς θώρακας και τα μάλλον στενά οπίσθια, καθώς και τα μάλλον κοντά πόδια χαρακτηρίζουν τα Μπουλντόγκ ακόμη και σήμερα, αλλά κανένα χαρακτηριστικό δεν πρέπει να είναι υπερβολικά έντονο, σε σημείο που να εμποδίζει το σκύλο να κινηθεί ή να του προσδίδει μια παραμορφωμένη εμφάνιση. Το κοντό και γεροδεμένο, συμπαγές σώμα θα πρέπει να έχει καλές αναλογίες. Αν και ιδίως οι αρσενικοί εκπρόσωποι του είδους είναι αρκετά βαριοί σε σύγκριση με το μέγεθός τους και φτάνουν να ζυγίζουν περίπου 25 κιλά, δεν θα πρέπει να φαίνονται δυσκίνητοι, ενώ βαδίζουν. Ένα ιδανικό Αγγλικό Μπουλντόγκ είναι ένας δραστήριος σκύλος χωρίς καμία τάση για παχυσαρκία. Οι σκύλοι με ευδιάκριτη δυσκολία στην αναπνοή είναι άκρως ανεπιθύμητοι, σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής.

Τα μικρά, λεπτά αυτιά του Μπουλντόγκ, που διπλώνουν προς τα πίσω, βρίσκονται ψηλά πάνω από τα μάτια και έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι πολύ χαμηλά στο χαρακτηριστικά στενό οπίσθιο τμήμα και στην άκρη λυγίζει προς τα κάτω. Εν τω μεταξύ απαγορεύεται μια ουρά που είναι στριφτή προς τα μέσα (σαν «τιρμπουσόν») λόγω των προβλημάτων υγείας που μπορεί να προκαλέσει στο ζώο.

Το κοντό και πολύ λεπτό τρίχωμα του Μπουλντόγκ μπορεί να εμφανιστεί σε λευκό, ραβδωτό, παρδαλό, κόκκινο, ωχροκίτρινο ή καφέ του ελαφιού. Αντιθέτως, το χρώμα μαύρο είναι ανεπιθύμητο.

Φροντίδα και Υγεία

Το κοντό, λείο τρίχωμα αποδεικνύεται πολύ εύκολο στην περιποίηση. Για να καθαριστεί αρκεί ένα ειδικό γάντι για σκύλους, με το οποίο θα πρέπει να βουρτσίζετε που και που το τρίχωμα του σκύλου. Αντιθέτως, τα μάτια και οι ρυτίδες στη μύτη απαιτούν καθημερινό καθαρισμό και περιποίηση, ώστε να προλαμβάνονται πιθανές μολύνσεις.

Επιπλέον, τα Μπουλντόγκ είναι πολύ ευαίσθητα στη ζέστη. Οι μακρινοί περίπατοι θα πρέπει να αποφεύγονται κατά την περίοδο του καύσωνα. Είναι σημαντικό ο σκύλος να πίνει αρκετό νερό κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου και να του δίνεται η δυνατότητα να ξεκουράζεται σε σκιερά μέρη. Σε κανονικές θερμοκρασίες ενδείκνυνται ένας ή δύο περίπατοι την ημέρα – ένας εκ των οποίων μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να είναι κάπως πιο εκτεταμένος. Ακόμη και αν τα Μπουλντόγκ φαίνονται κάπως τεμπέλικα: η πολλή κίνηση, και μια ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή είναι ζωτικής σημασίας, ώστε να προλαμβάνεται η παχυσαρκία, που εμφανίζεται δυστυχώς συχνά σε σκύλους της φυλής.

Πολλά Μπουλντόγκ αντιμετωπίζουν επίσης αναπνευστικά προβλήματα: αυτό σημαίνει ότι έχουν δυσκολία στην αναπνοή και ροχαλίζουν. Άλλες χαρακτηριστικές ασθένειες είναι προβλήματα με τα ισχία (HD), αλλεργίες, επιληψία και “cherry eyes”, μια πάθηση κατά την οποία ένας αδένας στο μάτι «γυρίζει» προς τα έξω, δημιουργώντας ένα κόκκινο εξόγκωμα, που μοιάζει με κερασάκι.

Εάν επιλέξετε να αποκτήσετε ένα Αγγλικό Μπουλντόγκ, συμβουλευτείτε λεπτομερώς τον εκτροφέα για πιθανές ασθένειες της φυλής και βεβαιωθείτε ότι τηρούνται τα νέα πρότυπα της φυλής του 2009. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να αποφύγετε τα υψηλά κτηνιατρικά έξοδα.

Εκπαίδευση και Συνθήκες Διαβίωσης

Ένα σωματικά και πνευματικά υγιές Μπουλντόγκ είναι ένας πολύ ευχάριστος οικογενειακός σκύλος και σκύλος συντροφιάς, που αισθάνεται εξίσου άνετα τόσο σε ένα σπίτι με ένα άτομο όσο και σε μια μεγάλη οικογένεια πολλών ατόμων. Ένας τέτοιος σκύλος θα είναι πολύ ευτυχισμένος, εάν υπάρχει στο σπίτι ένα δεύτερο Μπουλντόγκ – αντιθέτως, η συμβίωση με γάτες ενδέχεται να οδηγήσει σε προβλήματα.

Η αγάπη των φροντιστών του είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο για το κατά τα άλλα αρκετά απαιτητικό τετράποδο. Είτε πρόκειται για σπίτια, όπου διαμένει ένα άτομο είτε για σπίτια με οικογένειες – σε ένα Αγγλικό Μπουλντόγκ αρέσει να βρίσκεται στο επίκεντρο και να απολαμβάνει στο έπακρο την αμέριστη προσοχή των ανθρώπων του. Εάν το Μπουλντόγκ αισθάνεται ότι το αγαπούν, τότε είναι ένας πολύ ήρεμος και ισορροπημένος σύντροφος, ο οποίος δεν νιώθει έντονα την επιθυμία για δραστηριότητα και φαίνεται να μην ενοχλείται από την κίνηση και τη φασαρία μιας μεγαλούπολης. Μαθαίνει στους ιδιοκτήτες του να είναι συνετοί, αλλά και πειστικοί, διότι χρειάζεται λίγη πειθώ, προκειμένου να «σπρώξετε» ένα Μπουλντόγκ έξω από την πόρτα. Από αυτήν την άποψη οι ιδιοκτήτες αυτής της φυλής θα πρέπει να είναι ακριβώς το αντίθετο από το σκύλο τους: μόνο όταν οι ίδιοι ευχαριστιούνται την άθληση και την κίνηση, θα καταφέρουν να παρακινήσουν τον κάπως χαλαρό τετράποδο φίλο τους για ένα πιο μακρινό περίπατο ή για παιχνίδι στην ύπαιθρο, και να τον πείσουν για τα πλεονεκτήματα της σωματικής δραστηριότητας.

Το Αγγλικό Μπουλντόγκ σίγουρα δεν θα γίνει ποτέ ένας ενθουσιώδης για άθληση σκύλος. Όχι μόνο επειδή πολλοί εκπρόσωποι της φυλής δυσκολεύονται λίγο στην αναπνοή, αλλά και επειδή βρίσκουν ελάχιστο νόημα στο να πηδούν πάνω από τα εμπόδια, ιδίως όταν κάποιος μπορεί επίσης να τα περάσει άνετα περπατώντας. Οι ιδιοκτήτες του κατά τα άλλα φιλικού Μπουλντόγκ θα συναντήσουν και σε άλλες καταστάσεις αυτή την πολύ ξεροκέφαλη πτυχή του χαρακτήρα του. Εκτός από επαρκή εμπειρία στην κατοχή σκύλων, οι ιδιοκτήτες Μπουλντόγκ θα πρέπει, επομένως, να έχουν την ικανότητα επιβολής και τη συνέπεια που απαιτείται, προκειμένου να καθοδηγήσουν τον «πεισματάρη» σκύλο τους. Επιπλέον, για μια επιτυχημένη συμβίωση με ένα Αγγλικό Μπουλντόγκ συνιστάται ορισμένη αίσθηση του χιούμορ, καθώς και η ικανότητα να «κάνετε τα στραβά μάτια» μερικές φορές, διότι δεν μπορείτε να αναμένετε από αυτούς τους σκύλους απόλυτη υπακοή. Με πολλή αγάπη και υπομονή (και μικρές επιβραβεύσεις) τα Μπουλντόγκ αποδεικνύονται πιστοί και αφοσιωμένοι σύντροφοι, που τους αρέσει να ικανοποιούν τις επιθυμίες των ανθρώπων τους – τουλάχιστον εφόσον τις κρίνουν σκόπιμες.