Ενδεδειγμένες συνθήκες διαβίωσης
Κατά γενική ομολογία πρόκειται για το «ιδανικό κατοικίδιο πτηνό για αρχάριους» και για ένα «πτηνό εύκολο στη φύλαξη». Αλλά όποιος ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τις ανάγκες των κοκατίλ θα παρατηρήσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ακολουθώντας τους βασικούς κανόνες για την ενδεδειγμένη διαβίωσή τους, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα απολαμβάνετε την παρέα των αστείων «μίνι-κοκατίλ» όπως και εκείνα εξίσου τη δική σας.
Παρακάτω ακολουθούν εν συντομία μερικοί από αυτούς τους βασικούς κανόνες ώστε να ενημερωθείτε σχετικά με τις ανάγκες των κοκατίλ σας:
Ποτέ να μην έχετε ως κατοικίδιο ένα μόνο κοκατίλ!
Τα κοκατίλ είναι πουλιά που πετούν σε σμήνη. Ως κοινωνικά ζώα αποζητούν πάντα στενές, κοινωνικές επαφές. Εάν ένα κοκατίλ είναι μόνο του στο κλουβί και δεν έχει άλλα πουλιά του είδους του για παρέα, τότε θα δεθεί μαζί σας. Ακόμα κι αν αρχικά σας αρέσει να μη φεύγει από το πλευρό σας, όταν θα απαιτεί την αμέριστη προσοχή και τη συνεχή παρουσία σας, τότε τα πράγματα δε θα είναι τόσο ευχάριστα για εσάς. Στην πιθανόν αναπόφευκτη έλλειψη προσοχής σας το κοκατίλ θα αντιδρά με μια διαπεραστική κραυγή. Αυτή η έμφυτη, δυνατή «κραυγή καλέσματος» χρησιμεύει στις τεράστιες πεδιάδες της Αυστραλίας, προκειμένου τα πτηνά να διατηρούνται σε σμήνος. Ένα κοκατίλ θα χρησιμοποιήσει αυτή την κραυγή για να σας καλέσει με τον ίδιο τρόπο που θα καλούσε τα μέλη του σμήνους του. Αυτή η «φοβερή» κραυγή έχει άδικα παρομοιαστεί με «κράξιμο», και μπορεί να χαλάσει ακόμη και τις καλές σχέσεις με το γείτονά σας. Τα κοκατίλ μπορεί να εκδηλώσουν διακυμάνσεις στην ψυχολογία τους και σοβαρές διαταραχές στη συμπεριφορά τους ως αποτέλεσμα της μοναξιάς, που ενδεχομένως βιώνουν μόνα τους μέσα στο κλουβί. Συγκεκριμένα, τα αρσενικά τείνουν να γίνονται επιθετικά, ενώ τα θηλυκά τείνουν να γίνονται αδιάφορα. Επίσης, μη νομίζετε ότι ένας καθρέφτης μπορεί να θεωρηθεί υποκατάστατο του συντρόφου και καλό είναι να γνωρίζετε ότι δεν έχει καμία θέση στο σπίτι ενός κοκατίλ.